top of page
Zoeken

Wandelen met Eevee

Foto van schrijver: LauraLaura

Ja, deze gaat over PokemonGo, maar wees gerust er zit meer achter ;)


Tijdens oud en nieuw, vroeg een vriendin aan mij of ik ook Pokémon Go speelde?

Toen de app in 2016 in Nederland kwam, heb ik het wel even gespeeld. Ik heb zelfs nog één van mijn eerste Pokémons, die gaat natuurlijk niet weg. Net als speciale locaties, zoals Engeland, Gandia Spanje waar ik allebei, een half jaar heb gewoond. Ook heb ik er een paar gevangen op skivakantie in Oostenrijk! Helaas zijn de meeste waardeloos, maar ik doe ze niet weg, vind dat veel te leuk.


Ik was het spel alweer helemaal vergeten en heb het er toen afgehaald omdat het teveel ruimte nam op mijn telefoon. Wist ook niet dat hij alles bewaard heeft. Ik vond het toen wel leuk, dus heb ik het weer op mijn telefoon gezet. Ik heb nu genoeg ruimte en toch niet veel beters/leukers te doen door de corona maatregelen.


Sinds die tijd, ben ik elke dag wel, meerdere keren, even buiten te vinden. Dan loop ik even een blokje om. Er zitten best veel GYMs en Pokestops bij mij. Zelfs vanaf de bank kan ik er bij een paar. (Wil er iemand vriendjes worden? DM via insta!?)



Nou voel ik mij best ‘’schuldig’ dat ik met mijn hoofd, in mijn telefoon zit begraven. Ondanks de waarschuwing van het spel voordat je begint. Heb ik al wel een paar bijna botsingen gehad, struikelen, schikken van mensen of andere voorwerpen die ineens voor mij staan.


Aan de andere kant, ik kom nu wel elke dag even buiten en loop meer. Zeker als het van dat vieze weer zoals deze week is, dan zou ik normaal binnen blijven. Nu loop ik toch even een stukje. Normaal moest ik ook van mijn eetstoornis een stukje lopen, totdat ik mijn stappen doel heb gehaald. Als het moet is het nooit leuk.


Gelukkig is die dwang van, een belachelijk hoog stappen doel halen, afgezwakt door het werk wat ik voorheen deed. Nu zit ik bijna 8 uur per dag, op mijn stoel geplakt (letterlijk, ik moet meteen beschikbaar zijn als er een beller is). Ik barst dan ook van de energie, als ik klaar ben met werken. Wat helaas ook weer voor, te laat op bed gaan of slapeloosheid zorgt. Ik heb dit echt al jaren niet meer zo gehad. Ik kan het mij nog wel herinneren van vroeger, ruim 10 jaar terug. Toen ik nog niet wist dat ik ADHD had. Zitten, idee > uitvoeren. Weer zitten, paar minuten later weer een idee > uitvoeren. Dus ik ben als een stuiterbal dan door mijn huis heen aan het gaan. Of bij vrienden lul ik de oren van hun hooft. Dat kan ook komen omdat ik de hele week niemand zie, of soms langer. Dan ben ik ook zo blij om met mensen te praten xD


Terug naar het lopen. Ik merk wel verschil in waarom ik nu graag wil lopen. Ik merk aan mijn lichaam/middenrif/buik dat het, het fijn vind om wat meer ruimte te krijgen dan. Frisse lucht is ook goed voor je. Al merk ik nog niet echt, dat mijn humeur verbeterd. Dat kan ook aan de gehele wereld situatie liggen op het moment.


Dat maakt het allemaal ook zo moeilijk. Ik weet nu niet of mijn negatieve gedachten en gevoelens komen door de corona situatie. Of dat het komt omdat ik nu echt op mezelf woon en geen student meer ben. Ik moet volwassen worden en een baan hebben.

Ik heb of ben geen van beide…..


Gelukkig ken ik mijzelf inmiddels heel goed. Helaas denk ik toch, dat de situatie mentaal gezien, niet veel beter was dan nu. Het was waarschijnlijk wel iets beter, omdat er dan genoeg leuke piekmomenten waren. Of veel afwisseling in het alledaagse leven.


Vorige week begreep ik ineens, waarom ik wat meer down ben. Anders dan anders down. Ik zat in de thuiswerk/corona sleur. Elke dag was hetzelfde, al een maand lang. Werken van 8 tot 4, rondjes lopen, beetje eten, slapen. Werken, lopen, eten, slapen. Ik probeerde één keer per week met iemand af te spreken. Ik moet je dan ook eerlijk zeggen, dat dat dan ook het enige moment was, dat ik een echt avondmaal at….


Nu ik wist waar het aan lag, wist ik ook hoe ik het kon oplossen. Ik probeer nu meer, leuke momenten in kleinere dingen te zoeken. En iets wat mij bezighoudt en dan niet mijn eeuwige studie naar voeding en bewegen. Daar komt PokemonGo weer bij kijken. In de avond kan ik echt uren bezig zijn, met uitzoeken, welke nou beter is voor bijvoorbeeld evolueren. Omdat ik dan door mijn ADHD, zo’n hyper focus heb, vergeet ik mijn eetstoornis dingen een beetje.


Zo heb ik al een paar keer gehad, dat ik het eten van 2 of 3 dagen geleden nog in moest vullen. Ik vind het wel verschrikkelijk, dat ik het vergeet. Hierdoor heb ik er slechter overzicht op. Ik zie al weer aan de weegschaal en mijn gezicht, dat ik wat ben aangekomen. Gelukkig, heb ik er nog vrede mee, zolang het niet erger wordt ;)


Ps; zou de politie er ook in trappen als ik mijn Pokémon aan het uitlaten ben?





55 weergaven0 opmerkingen

Recente blogposts

Alles weergeven

Comments


Post: Blog2_Post

Friesland

Subscribe Form

Thanks for submitting!

  • Instagram

©2020 door zichtbaarboulimia. Met trots gemaakt met Wix.com

bottom of page