LET OP! Mogelijke triggers in deze blog.
De hele week was een prima week. Het weer zat niet echt mee, maar ik was onverwachts ‘vrij’ van werk. Mijn ingeroosterde uren werden wel uitbetaald, maar ik hoefde er niet voor te werken! Dikke prima, dat deed mijn humeur wel goed natuurlijk.
Ik was een lang weekend in het huis van mijn ouders, omdat ze op vakantie waren en anders is de kat zolang alleen. Het was het laatste weekend voordat ze weer thuis kwamen, dus ik ging wat boodschapjes voor hun halen. Mijn moeder gaat altijd naar de Jumbo, dus ik was daar naar toe gegaan. Ik vind de winkel niets, inspiratieloos, relatief klein assortiment in vergelijking met de AH.
Zoals altijd sta ik weer verdwaald in mijn hoofd stil midden in de supermarkt. Na te denken, ruzie te maken met mijn eigen gedachten….
‘Eigenlijk moet je wel even iets van avondeten halen’
Maar wat is altijd de grote vraag. Gek genoeg heb ik ruim 20 recepten voor avond eten. Maar toch lukt het niet om de ingrediënten te kopen en het te maken. In dit soort situaties kies ik nog wel eens voor een kant-en-klaar maaltijd salade.
Weinig bereidingstijd ✔
Geen portie grote stress ✔
Veel groente/vitamines ✔
Vullend ✔
Lekker ✔
Helaas heeft de Jumbo niet een heel groot assortiment aan maaltijdsalades. Vaak vind ik meerdere ingrediënten in de salade niet lekker. Dan maar kijken bij de andere kant-en-klaar maaltijden, misschien heeft de Jumbo daar wel ineens iets lekkers?
Zo stond ik voor het kant-en-klaar warme maaltijden schap. Scannend langs alles wat er staat, opzoek naar een woord wat ik ken en in het ‘lekker en goed’ lijstje staat.
Ik bleef hangen bij de één persoons kant-en-klaar nasi. Zonder enige aanleiding (tegenslag, frustratie enz.) linkte ik kant-en-klaar nasi aan een oude gedachten…. kant-en-klaar nasi was binge voer.
Ik kreeg de gedachte ook niet meer weg, nasi=binge, nasi=binge..... Ik probeerde weg te lopen van het schap, maar ik stond vast. Als of de nasi een grote magneet was, ik kon er niet van weglopen. Ik kan natuurlijk de nasi gewoon echt als avondeten eten, daarvoor ging ik naar dat schap. Alleen de associatie die ik met bepaalde producten heb, kan ik niet kwijt raken.
Meestal als ik weet dat ik in de buurt kom van zo een product, ontstaat er een soort van blinde vlek voor het product. Ik kan er dan gewoon langs lopen zonder binge gedachten te krijgen. Waarom nu ineens wel? Ik werd overvallen denk ik.
Maar als je het doet, doe het dan ook goed.
De zenuwen, adrenaline en gedachten schoten door mijn lichaam.
‘Wat haalde ik oké weer altijd? Waar heb ik zin in? Wat mag ik anders niet, maar dan nu wel?’
Ik schrok van het bedacht wat ik moest afrekenen. Ik haalde toch alleen wat boodschappen voor mijn ouders? Bleek dat ik ruim 20 euro aan binge spul had gekocht. Toen ik thuis was, was de binge drang eigenlijk al weer wat gezakt. Maar wie A zegt moet ook B zeggen. Ik heb het nu in huis en als ik het niet als binge eet en dus gewoon tussendoor, dan word ik er zeker dik van.
Daar zat ik dan, net als ‘vroeger' > zomer 2020 laatste keer. Op mijn knieën voor de salon tafel waar alles lag uitgestald en klaar gezet. Eerst een foto maken van alles. Waarom ik dat altijd doe, geen idee. Of, mezelf er mee straffen, confronteren, niet dat het echt helpt. De eerste paar happen van het ‘verboden eten’ kon ik goed van genieten. Daarna werd het een verplichting en ging het op de automatische piloot. Proppen.
Alsof dat al niet erg genoeg was, moest het ergste nog komen. Al het eten moet er natuurlijk weer uit!
‘Hoelang moet ik oke weer wachten? Heb ik wel genoeg water tussendoor gehad? Misschien kan ik het niet meer en lukt het niet!?’
Ha! Als of je zoiets ooit verleerd….. gekke, domme, stomme Laura! Iets wat je bijna dagelijks ruim 10 jaar hebt gedaan, verleer je niet zo snel hoor.
De tranen liepen over mijn ogen en dat was niet alleen door het braken zelf. Deze gevoelens en handelingen, ze voelde vertrouwd, maar ik was ook heel boos op mezelf. Waarom!? Waarom doe ik dit nu weer? De drempel was zo hoog omdat ik het al zolang niet op deze manier gedaan had. Ik werd bang, bang dat ik het misschien nu wel vaker ga doen.
Het enige verschil wat ik dit keer anders heb gedaan en wat ik voorheen nooit durfde. Ik had na de tijd een vriend geappt over wat er gebeurt was. Hij was zo chill er over, reageerde zonder enige vorm van oordeel. Dat heeft mij wel goed gedaan.
Ik hoop niet dat het nu weer vaker gaat gebeuren, maar als het zo is zal ik het wel weer vertellen aan die vriend. Het maakte de lading van het binge en braken wat minder, dat was echt fijn.
