Wie nu denk dat deze blog gaat over welk low kcal eten je het beste kan eten als je een eetstoornis hebt, moet zich afvragen of je misschien hulp nodig hebt. Of misschien ben je daarom juist niet.
Deze week wil ik het hebben over DINGEN, handelingen, momenten enz die de eetstoornis voeden. Dus ja een heel anders soort voeding dan wat je in je mond stopt. Natuurlijk is het bij iedereen anders, daarom hou ik het alleen bij die van mij.
Om te beginnen, was mijn werk iets wat mijn eetstoornis eigenlijk geweldig vond. Ik mocht en was 8 uur lang elke dag op de been. Ik zette elke werkdag ruim het dubbele aantal stappen wat een normaal persoon doet. Plus in de tijd dat ik aan het werk was, had ik 1 uur totaal aan pauze, verdeeld in 3x. Dit gaf mij te kort aan tijd om echt iets groots te eten. Na werk tijd was, ik onderweg om iets te doen of regelen. Of ik was aan het slapen of ik was te moe om iets te eten. Plus ik werd mentaal uitgeput door het ‘simpele’ werk, ik had ook steeds minder zin in eten. Wat weer een klein voordeel voor mij was.
Een ander ding wat mijn eetstoornis voedt zijn toch wel, films, tv series, tijdschriften, boeken en social media. Zodra er een meisje is, die knap en slank is. Ga ik mij zelf met haar vergelijken, of zien als inspiratie. Vaak kijk ik films speciaal daarvoor, ik kijk dan naar bepaalde lichaamsdelen en wens dan dat die van mij ook zo gaan worden.
Te vaak wegen, dan bedoel ik ook het eten. Alleen voornamelijk mijzelf. Soms sta ik een week lang niet op de weegschaal, omdat ik weet dat het geen nut heeft. Bijvoorbeeld, teveel gegeten de laatste tijd. Alleen als het goed gaat en ik weet dat mijn gewicht de volgende dag lager zou zijn. Dan sta ik bijna elke dag op de weegschaal. Gewoon uit nieuwsgierigheid.
Etende mensen zijn ook soms iets wat mijn eetstoornis voed. Dit gebeurt meestal, wanneer ik mijzelf onthou van eten. Dan kijk ik graag naar mensen die wel eten. Dan voel ik mij sterker, ik kan het weerstaan.
Oké de laatste die ik ga benoemen, kan wat gevoelig liggen en misschien mensen beledigen. Sorry daarvoor, maar vat het niet persoonlijk op. Geef het mijn eetstoornis de schuld.
Soms zijn mensen op straat ook iets wat mijn eetstoornis voed. Dan zowel dikke als dunne mensen. Dunne mensen heb ik al een beetje uitgelegd. Alleen kijk ik niet alleen naar vrouwen, soms ook naar jongens of kinderen. Niet eerlijk denk ik dan, dat wil ik ook. Bij dikkere mensen is het wat anders. Dan voel ik mij sterk, ik ben zelf namelijk ooit een keer daar dicht bij geweest. Alleen wist ik het om te keren.
Ik weet dat ik in de vorige blog beloofd had meer te vertellen over de behandeling. Ik zit alleen in een klein dilemma en weet niet zo goed wat ik erover moet zeggen. Ik kan tot nu toe alleen maar negatief er over zijn. Ik denk alleen dat dat niet het gene is wat jullie willen lezen ;)