21 sept. 2020
Vraag, hoe het met mij gaat...
Hou me vast, maar laat me met rust en mijn gang gaan...
Denk aan mij en geef mij het gevoel dat ik niet vergeten ben...
Het is alsof alles weer normaal is zoals een half jaar geleden, toen niemand het nog wist.
Alles gaat gewoon weer door, niemand er naar vraagt of over begint.
Ik snap iedereen wel. Het is ook een zwaar onderwerp en het grootste probleem blijft toch dat je het niet ziet aan mij. In mijn duister donkere gedachten gangen, wens ik dan ook zo vaak, dat het nou wel een keer lukt, het afvallen.
Dat ik zichtbaarder dunner wordt, dat mensen zich zichtbaar zorgen om mij gaan maken, dierbaren om mij heen zich over mij willen ontfermen/beschermen. Zoals een porseleinen popje wat in een achtbaar zit en beschermd moet worden, een arm om mij heen. Een teken dat iemand om mij geeft.
Oke natuurlijk weet ik wel dat ik lieve familie en een mega geweldige grote vriendengroep heb, die altijd voor mij klaar staan en om mij geven. Ik mis alleen het signaal, de bevestiging en dan niet één keer, maar ik heb het gewoon veel waker nodig.
Die bevestiging mis ik eigenlijk op veel meer vlakken. Ik denk dat het vanuit mijn pestverleden komt. Vanaf groep 7 werd ik gepest. Heel eerlijk hoorde ik er van af groep 5 al niet bij, dit heeft te maken met mijn sociale klasse en de locatie van de school waar ik naartoe ging (als dit niet te arrogant klinkt). Vanaf het moment dat ik daar op school kwam was ik al anders. Tot 3 jaar geleden heb ik nooit ergens bij gehoord of een vriendengroep gehad. Nu kan ik niet geloven dat ik een hechte vriendengroep heb van ruim 20 man sterk.
Vroeger heb ik alleen nooit de bevestiging gekregen van mensen dat ik leuk genoeg was en dat ik er ook toe deed.
Nu moet mezelf straffen voor wat ik gedaan heb. Daar was hij namelijk weer, de ‘echte echte’ binge en braak, een die ineens komt opzetten door een trigger. Ik heb mezelf er tegen verzet 4 uur lang, van alles geprobeerd:
Gewoon avondeten (maag met iets gezonds vullen)
Afleiding (Netflix)
Thee drinken (mind trick)
Kleine gezonde lekkere snack eten (maiswafels met kaas en tomaat)
Klein beetje snoep (3 zure matjes)
Nee, ik zal en moest mij gewoon weer vol proppen.
Proppen……
Proppen als een vies vet varken, me zelf vol drukken met dingen, totdat ik misselijk werd en van mijzelf walgde.
Nu ben ik boos op mezelf dat ik het gedaan heb, dit was een echte en geen subjectieve of geplande. Dit was het werk van de eetstoornis……..
Nu moet ik mezelf straffen, in de vorm van nog een compensatie manier
Komentar