Wat ik mijzelf altijd hoor zeggen is ‘heb ik dit wel verdient?’ of juist ’ik heb dit niet verdient, ik mag nu … niet’. Ik ben streng voor mijzelf dat weet ik, dat hoor ik vaak.
Mijn eetstoornis is ook een soort straf voor mij zelf. En dat kan uit van alles komen. Ik heb altijd het gevoel dat ik dingen niet goed doe. Ik hoor en zie alles als kritiek / commentaar op mijn manier van leven.
Ik weet dat veel mensen het niet zo bedoelen, maar zo komt het wel bij mij binnen. Mijn innerlijke criticus zoals mijn behandelaar zegt. Er hoeft maar iets mis te gaan en ik ben boos op mezelf.
Net toch wel even snel iets weg leggen/opruimen en dan is het weer haasten en ben ik bijna te laat. ‘Eigen schuld, stom wijf, kon dit echt niet wachten?’
Toch nog even dat ene opzoeken en uitzoeken voor het slapen gaan en hop te laat op bed.
‘Ja dit is je straf, nu heb je weer een korte nacht. Dan heb je het ook verdient, dat je moe bent of je verslaapt straks, eigenschuld dikke bult’
Ik voel me vaak waardeloos, ik kan niets en verpest veel. Met deze innerlijke criticus gaat mijn eetstoornis aan de haal. ‘Ik heb het avondeten niet verdient’ of ‘Nu mag je geen lekkers halen, had je dat maar niet moeten doen’
De andere kant (mijn boulimia kant) is één die wat stiller is geworden en inmiddels minder vaak voor komt. Al kwam hij deze week wel even voor bij. Ik had een sollicitatie voor mijn gevoel, volledig verprutst en het was echt de perfecte bijna droombaan. Ik was zo ontzettend boos op mijzelf, heel even dacht ik. ‘Jij gaat nu naar de supermarkt en koop allemaal binge sh*t. Je propt je zelf vol en kotst het weer uit, dat is je straf! Dit was je kans, de kans op weer een plekje in de maatschappij, het weer mee doen’
Als ik niet moest werken, had ik het zeker gedaan. Heel even dacht ik om mij ziek te melden, ik heb een half uur voor mij uit gestaard met duizenden gedachten door mijn hooft die ik niet kon pakken. Uiteindelijk ben ik toch maar achter de computer gaan zitten om te werken.
Het voelt alleen als een visuele cirkel. Ik ben boos om iets, waardoor ik mij zelf straf. Met als gevoel dat ik eigenlijk nog bozer op mijzelf ben, omdat ik dit doe.
‘Zucht’
Ik zit nu aan het einde van de verdiepende fase en begin volgende week, met het behandelplan echt samen stellen. Ik vind het spannend, het wordt heel zwaar, maar ik kan echt niet wachten. Ik word soms zo moe van mezelf met dit soort dingen. Uiteraard hou ik jullie op de hoogte en hopelijk eindelijk ook met TIPS!!!
Dan nog even afsluiten met wat leuks, ik ben natuurlijk op vakantie geweest!!
Ik heb hier en daar wat gepost op insta, maar ik was zo druk bezig met niets doen, dat ik het vergat wat meer te doen.
Ik heb echt een top vakantie gehad, ik had nooit gedacht dat ik echt zo toe was aan vakantie. In een andere omgeving zijn even weg uit mijn eigen visuele cirkel. Ik heb vrij weinig gedaan, behalve de parasol wat verschuiven en afkoelen in het zwembad.
Het rondlopen in de bikini ging gelukkig goed, ik had van te voren het al aangegeven bij mijn moeder over de situatie. Ik ben echt nog nooit zo blij geweest met hoe ik er nu uit zie. Gelukkig heeft het verder geen grote invloed gehad op mijn humeur of de vakantie.
Het eten ging er ook goed, de eerste dagen even wat minder. Je probeert wat, eet door elkaar. Maar had al snel mijn draai gevonden met ontbijt, waaronder altijd een churro met chocopasta! Ook mijn stappen doel heb ik hier en daar wat laten varen, de Fitbit is zelf een paar keer af geweest, om ook daar wat bij te bruinen.
Ik voel me weer helemaal de oude, fris, als of het opgeklaard is in mijn hoofd. Ik kan weer beter bij mijn gedachten en dingen. Al was het even voor korte duur door de sollicitatie. Ik had wel goed boodschappen gedaan, schrok er zelf ook van. Echt spul gehaald voor meerdere avondmaaltijden, ja, ja!
Hoe lang hou ik het vol?
Komentarze