De kenners onder de lezer zullen aan de titel, meteen al weten waar dit over gaat.
Sorry alvast daarvoor. Het is namelijk niet mijn bedoeling dat mijn blogs inspiratie gaan worden voor anderen.
Toch hangt deze film over eetstoornissen al een paar weken in mijn hoofd.
Het komt door dat het herfst wordt en de film zich voor een groot gedeelte afspeelt in deze periode.
De film, For the love of Nancy vind ik een van de beste films over eetstoornissen. Het is wel een oude uit 1994, maar hij verteld het verhaal over hoe het kan ontstaan best goed. Zeker in vergelijking met andere films die er zijn over hetzelfde onderwerp. Het hoofdpersoon valt in de film ook echt af, dit heeft helaas toe maken met dat ze in het echte leven ook een eetstoornis heeft.
Een ding wat duidelijk naar voren komt in de film is dat de moeder heel bemoeizuchtig is. Zij bepaald veel voor Nancy, je ziet al snel dat Nancy het lastiger begint te vinden. Ze gaat namelijk studeren en op kamers, dus het volwassen leven in. Door een ‘keerpunt’ (verstandskiezen worden getrokken) kan ze tijdelijk moeilijk eten. Naar mijn idee hadden ze dit stukje wel iets duidelijker in beeld mogen brengen, maar ik denk dat het zo gegaan is. Doordat ze even minder kon eten, zag ze dat ze wat afviel en hoe makkelijk ze daar de controle over had. Naarmate de film vordert wordt alles erger en erger. Vrienden om haar heen zien het wel, haar ouders ook, maar wimpelen het eerst af als stress voor school. Er is alleen 1 ding wat ik niet begrijp. Tijdens haar opname word ze gewogen. Ze heeft haar target gehaald, Nancy is daar duidelijk niet blij mee. Alleen kijkt de zuster haar heel verbaasd aan alsof ze het niet begrijpt waarom ze in paniek is. Hallo! Weten die mensen dan niet hoe het werkt bij een eetstoornis? xD
Ik moet eerlijk bekennen dat ik deze film wel 100x gezien heb in het verleden. De hele vibe van de film vind ik gewoon fijn om te zien, ook gebruikte ik het als motivatie. Ik heb hem alleen zo vaak gezien, dat ik nu eigenlijk niet meer weet met wat voor ogen ik er nu naar kijk.
Het zijn niet alleen films die daadwerkelijk over eetstoornissen gaan die ik keek/kijk als inspiratie. Elke film waar een mooi dun/slank meisje in zat, zag ik als inspiratiebron en kon ik keer op keer bekijken.
Ik heb ook een hele usb stick vol met foto’s en Youtube video’s van thinspiration video’s. Dit zijn een reeks foto’s van dunne/slanke meiden achter elkaar met opzwepende muziek er onder. Ik zie het als inspiratiebron, zo wil ik er ook uit zien. Hoe erg het ook klinkt, ja ik vind het mooi. Ik vind het mooi dat je botten een beetje zichtbaar zijn. Niet heel extreem, maar wel zo, dat je ze ziet en ziet dat het persoon net wat aan de dunne kant zit.
Ik hoop dat het mijn eetstoornis persona is die er zo over denkt, ik geloof het zelf alleen nog niet.
Echt GVD GGZ bel nou een keer!!!
Ow wacht, net op tijd voor het uploaden van de blog! Volgende week woensdag het kennismakingsgesprek…..