29 sep 2020
Ik denk dat het vanuit mijn perfectionisme komt.
Ik krijg een kans om weer opnieuw te beginnen, met een schone lei. Althans zo zie ik het.
Ik heb namelijk een appartementje gevonden in Leeuwarden! Ergens was ik het al weer gewend om bij mijn ouders te wonen en mensen om mij heen te hebben. Ik weet namelijk dat ik dat ook heel moeilijk vond voorheen, dat ik altijd alleen was thuis in mijn vorige appartement. Maar die was dan ook niet echt van mij, ik onder huurder het van een vriendin.
Nu krijg ik echt mijn eigen plekje en het is helemaal kaal, dus muren en vloeren moeten nog gedaan worden. De keuken en badkamer zijn vernieuwd, dus ik ben echt de eerste die er gebruik van gaat maken.
Hoe ik het dan zie, is het ook een schone lei voor mijzelf. Wat ik hier mee bedoel. Is dat de WC nog niet ‘besmet’ is met mijn binge- braak cyclus. Ik denk zolang ik dat niet doe daar, ik het ook niet doe. Zodra ik het wel een keer er gedaan heb, is het verpest en het ‘hek van de dam’? Dan maakt het niet meer uit. Nu is alles nog clean en puur, niet besmet met mijn vieze handelingen.
Hoelang zou ik het vol houden?
Een ander ding waar ik nu al tegen aanloop is het koken van avond eten. Ik ben er niet zo van. Er zijn niet veel gerechten waar ik echt van kan genieten en ik het waard vind om te eten. Of wat ik mag eten van mijzelf. Plus met avonddiensten van mijn werk, moet ik in de middag het eten al koken, wat betekend dat ik nog minder vrije tijd/ niets doen tijd over hou. Dat vind ik het vaak niet waard en kies ik voor een bak met kwark.
Hierdoor bestaat mijn voedingspatroon de laatste tijd zo wie zo al alleen maar uit, kwark, kipfilet en huttenkase met chilisaus, oké en appels en bananen. In het weekend eet ik weer normale, omdat ik er meer tijd voor heb voor mijn gevoel, net als met ochtenddiensten. Dan eet ik met mijn ouders mee, dus het is niet zo dat ik een tekort krijg aan voeding stoffen, denk ik…..
Ik vind de verhouding, eten koken en wat het waard is, kwa smaak en voldoening, het gewoon vaak niet waard. Misschien is het straks wel wat anders als ik in mijn eigen plekje zit. Nu voel ik mij soms toch wat bezwaard of zo in huis. Ik weet het niet, iets houd mij tegen om hier zelf eten te koken.
Ik ga het hier wel missen hoor, de ruimte om mij heen, de tuin, de natuur en natuurlijk mijn kat!
Waarschijnlijk kom ik nog om het weekend thuis of zo, ik ben dat nog zo gewend en vind het ook wel fijn, het contact zo te houden met mijn ouders. Het stopt vanzelf als ik een vriend krijg of zo denk ik.
Ik ben heel benieuwd of jullie mijn gevoel snappen, de schone lei.