Ja je leest het goed, de eerste goede stap voor in het nieuwe jaar is gezet.
Al sinds maart 2018 heb ik een Fitbit, die elke dag mijn stappen telde. Hij ging alleen af als ik ging douchen, dan kon hij opladen. Verder had ik hem ook om met slapen.
Hoewel het een blijvende trigger was voor mijn eetstoornis, heeft het ook wel goede dingen gebracht. Ik heb hem gebruikt tijdens mijn studie. Ik heb research gedaan over mijn slaap. Ik versliep mij best vaak, maar dan zo, dat ik de wekker nooit gehoord heb, of uit zet in mijn slaap. Ik kon door de Fitbit mijn slaap analyseren. Lang verhaal kort, ik heb een REM slaapstoornis (eigen diagnose door research en analyses), dat betekent dat ik tijdens mijn REM slaap in eens wakker word. Ben het mij niet bewust, maar je zag het terug in de slaap analyse. Hierdoor raakte mijn slaapritme in de war en dacht het dat het te weinig REM slaap zou krijgen, waardoor het meer REM slaap ging aanmaken. Met als gevolg in in de verkeerde slaap fase zat als ik wakker moest worden. Na verder onderzoek, blijkt het vaak voor te komen bij mensen met ADHD, omdat het brein altijd zo druk is.
Wat verder leuk was, was dat ik mijn hartslag kan meten. Dit was vooral leuk als ik op stap ging. Lekker dansen en hij schoot omhoog, net als bij het sporten. Behalve altijd de tijd en datum bij mij hebben in plaats van op mijn mobiel kijken, waren er eigenlijk geen voordelen.
Heel internet staat er vol mee, hoeveel stappen je op een dag zou moeten zetten. Dit werd uiteraard ook mijn doel, maar dan eigenlijk net wat meer ‘’Anders val ik niet af’’ dacht ik. Als ik tegen half 12 in de avond op mijn Fitbit keek en ik had mijn doel nog niet gehaald, ging ik net zo lang op mijn plaats lopen totdat ik het doel wel gehaald had. Dit kon soms echt tot op de laatste 30 seconden lukken als ik ‘lui’ was die dag.
Daardoor probeerde ik overdag meer redenen te zoeken om even de deur uit te gaan. Alleen in de avond zomaar lopen durfde ik niet. Dacht dat mensen dan raar naar mij zouden kijken ‘wat doet dat meisje zo alleen over straat in het donker’. Plus ik had geen doel waar ik naartoe moest. Het behalen van mijn stappen doel, werd eerder een ergernis. Ik was er soms helemaal klaar mee. Ik wou gewoon lekker op de bank zitten en genieten van mijn avond. Nee, ik moest altijd nog iets doen in de avond, ik had nooit een avond vrij.
Daarbij kwam dat ik toen ook veel aan binge en braken deed. Waardoor ik mij tegen de avond behoorlijk kut voelde, maar ook moe. Maar ik moest en zal het doel halen, dat was dan mijn straf.
Toen ik in de zomer van 2019 werk kreeg in de productie, hoeft ik nauwelijks moeite te doen om mijn stappen doel te halen. Al hing het wel af van de week en welke dienst ik had. Als ik ochtenddienst had, stond ik om 6:00 al op de werkvloer. Tegen 15:00 was ik klaar met werk en zat ik al dik over mijn stappen doel heen, waardoor ik tegen de avond het dubbele had gehaald van wat normaal mijn doel was.
Met avonddiensten was ik laat van bed omdat ik de dag ervoor ook laat thuis was. Die dagen was het altijd krap aan. Op het werk begon ik dan tegen 11 uur al extra dingen te doen, waardoor ik toch het stappen doel kon behalen. Ik heb zelfs wel een paar keer, iets van 3 minuten lang ‘op de wc gezeten’. Ondertussen was ik daar stilletjes op mijn plaats aan het rennen.
Voor wie mijn blog al een tijdje volgt weet ook dat ik in die tijd, mentaal behoorlijk achteruit ging. Omdat ik bij de vroege diensten mijn doel makkelijk haalde, kon ik het wat meer los laten voor de avonddiensten. Alleen ging ik wel ‘onbewust’ minder eten. Ik had er geen tijd voor in de korte ‘in en uit klok’ pauzes. En na en voor werk was er ook niet genoeg tijd, om zoveel te eten.
Uiteindelijk ben ik er depressief weg gegaan en ging ik werk doen waarbij ik eigenlijk alleen maar op mijn stoel moest zitten. Ik heb mijn stappen doel erdoor alleen wel wat los kunnen laten. Ongeveer een maand erna begon ik met PokemonGo spelen, waardoor ik op een leuke manier aan mijn stappen doel kwam zonder dat ik er echt mee bezig was. Dat is nu nog steeds zo.
Ik heb nog wel even op mijn telefoon gekeken of ik daar geen stappenteller op heb. Gelukkig is dat niet zo en blijft ook zo. Het voelt nu alleen wel vreemd als ik een stuk loop. Net als of er geen verbranding is in mijn lichaam omdat het niet wordt bijgehouden. Inmiddels zijn we een week verder en heb ik mijn Fitbit nog niet om gehad. Ik wou het nog wel met slapen doen, maar eigenlijk ligt het ook wel lekker zonder. Het verwijderen van de app en het verkopen van de Fitbit vind ik nog een stap te ver, wie weet komt dat nog dit jaar.
Ik heb mijn eerste goede stap al gezet in het nieuwe jaar, ben benieuwd welke ik nog meer ga zetten in 2022!
