Afgelopen twee weken was mijn behandelaar op vakantie. Ik mocht kiezen, of twee weken geen afspraken of een vervanger. Voor mijn eigen bestwil heb ik voor de vervanger gekozen. Elke week een afspraak voelt toch wat als een stok achter de deur. Ik ken mezelf op dat gebied wel, ik hou dan ook even een vakantie van herstellen.
Ik ben blij dat ik voor de vervanger gekozen heb. Ze heeft mij in de eerste sessie al op 3 inzichten gegeven. De regel is dat, elke keer als ik op locatie ben (om de week), dan gaan we daar wegen. Prima, ik weet toch dat het niet het echte gewicht is. Omdat ik dezelfde ochtend altijd op de weegschaal thuis sta, heb ik de berekening al in mijn hoofd, hoeveel ik daar zou wegen. Gezien ik geen verschil in wel of geen spanning in mijn lichaam voel, moet ik elke keer voordat ik daar op de weegschaal sta, even stil staan en zoeken wat ik voel. Alleen voel ik geen spanning voor dat moment.
Ze gaf mij de tip, om de volgende keer niet meer op de dag zelf, thuis ook nog op de weegschaal te staan. Zo is het hele moment van spanning weg.
Ook het aankomen kwam ter sprake. Ik gaf aan dat ik het erg moeilijk vind, eerder verschrikkelijk (ben nog liever dood gevoel < wil ik niet echt hoor!!! Knoworries). Ik heb lang op een bepaald gewicht gezeten, waarbij ik mijzelf echt lelijk vond en haate het elke keer als ik in de spiegel keek. Mijn gewicht was zo hoog omdat ik toen ik 18 was in ongeveer 3 maand tijd 8 kilo was aangekomen. Het heeft ruim 4 jaar geduurd om dat er weer af te krijgen. Maar in die tijd, kon ik gewoon niet naar mijzelf kijken. Ik kan mij het dan ook echt niet voorstellen, waarom ik er straks wel tevreden mee zou zijn, als ik weer op dat gewicht zou komen, wat volgens hun een prima gewicht is.
Ze zei, dat was 10 jaar terug. Toen was je 18, je lichaam was anders en je was in korte tijd veel aangekomen. Natuurlijk gaat het dan op plekken zitten waar het niet hoort. Het heeft dan tijd nodig om zijn plek te vinden. Dus het kan best zo zijn, dat als je nu rond dat gewicht komt, het er heel anders uit ziet. Veel minder erg dan hoe jij je het nu voorstelt.
Oef, die kwam ook wel binnen. Ergens had ze best wel gelijk. Ik weet nog wel toen ik door stage wat was aangekomen (tv productie, catering tafel lag altijd vol met snoepjes). Ik ben tijdens mijn stage meer gaan sporten en aan het einde, was mijn gewicht niets verandert, wat best frustrerend was. Gelukkig had ik een ‘before’ foto gemaakt en die gezet naast de ‘after’ foto. Daar zag ik duidelijk verschil! Ik denk en hoop dat het, het ongeveer hetzelfde zal zijn.
De laatste die ze mee gaf, voelde echt als of de deur in mijn gezicht dicht werd geslagen. Ik kreeg brok in mijn keel en er kroop een onbehagelijk gevoel over mij heen, paniek, angst, verdriet. Ik had namelijk aangegeven bij het wegen, dat ik het moeilijk vond om contact te krijgen met mijn lichaam en emoties en dingen te voelen mijn lijf.
Ik denk ook dat daar de gevoelens zitten die je nu niet voelt, bij een hoger gewicht.
Waar ik dan bang voor ben is, dat dan ook de binge momenten weer terug gaan komen. Die momenten zaten zo vol van alle emoties door elkaar, dat ze niet te onderscheiden zijn. Het gaf uiteindelijk meer rommel in mijn hoofd. Terwijl het hele proces op het moment, juist rust bracht in mijn hoofd. Het moment toen ik in januari 2019 aan de bel trok, trok ik mijzelf niet meer. Ik wou niet meer verder leven op deze manier, ik was mijzelf zo gek aan het maken. Het moest stoppen. Nou dat is gelukt….. alleen niet op de juiste manier. Ik vind het idee om weer naar dat hogere gewicht te gaan, nog steeds zo moeilijk en verschrikkelijk, wil er dus ook niet te veel over na denken. Ik zie wel hoe het gaat en laat het over mij heen komen. Ik zie dan wel hoe ik reageer. Het heeft geen nut om mij daar nu druk om te maken.
Zoals avondeten koken en meer eten in het algemeen zijnde. Met veel moeite krijg ik het er in, om toch warm avondeten voor me zelf te regelen. Gezien ik vorige keer een week lang elke avond pasta had gegeten, had ik daar deze week niet veel zin in. Het eten wat ik wel gegeten heb, mag je waarschijnlijk niet, volwaardig noemen. Maar dat zijn doelen voor later.
Maar echt mijn best doen om meer en normaal te eten, lukt nog niet. Soms kan ik het ook niet uitleggen, ik merk dat anderen het niet begrijpen. Ze geven mij lief bedoeld tips over eten makkelijk en lekker koken. Dat is alleen niet het punt. Ik weet heel goed wat ik zou kunnen maken, mijn boekenkast puilt uit van kook boeken. Het frustreert mij dat ze het niet begrijpt, maar kan het ze ook niet kwalijk nemen. Bij mij ligt alles wat complexer.
Inmiddels denk ik te weten waar het knelpunt light. Dit kwam naar voren tijdens de gesprekken bij ADHD centraal. Ik zag de hele behandeling daar wat somber in, maar tot nu toe heeft het mij wel geholpen om mijzelf beter te begrijpen. Sommige dingen, had ik nooit aan ADHD gelinkt, maar gewoon aan mijn eigen ‘foute/stomme’ manier van denken.
Ik kreeg een voorbeeld, waarom sommige taken voor een ADHD er veel moeite en energie kosten. De hersenen hebben namelijk behoorlijk veel dingen waar aan gedacht moet worden en niet vergeten mag worden.
Koffiezetten ADHD stijl,
Hiervoor moet je een koffiezetapparaat in huis hebben, koffie, een kopje, eventueel lepel, melk, suiker. Dan moet je bedenken wanneer heb je zin in koffie, hoe sterk, hoeveel? Onderweg naar het koffiezetapparaat, moet je onthouden wat je ging doen en niet afgeleid worden door andere dingen. Dit is hetzelfde voor het zetten zelf. Je kan wachten, maar ook iets doen in de tussentijd. De kans is aanwezig dat je compleet vergeet dat je koffie aan het zetten was.
Koffiezetten ‘NON ADHD” stijl,
Je wil koffie, pakt de benodigdheden, zet koffie, wacht en drinkt het op.
De kleinste dingen, kunnen al zoveel meer energie kosten dan bij anderen. Ik kon mij hier wel in vinden. Ik sla het avondeten vaak over, omdat het mij zoveel moeite en energie kost. Daar heb ik helemaal geen zin in, op die manier gaat bijna elke taak die ik moet uitvoeren. Gezien ik niet veel honger heb, is het eten koken dan de makkelijkste om over te slaan en richt ik mij liever op andere dingen die ik belangrijker vind.
Het geeft mij ook niet genoeg voldoening. Eten moet en is zaai, vaak. Ik vind andere dingen vaak belangrijker omdat ik er meer uit haal voor mij zelf. Het ruimt vaak mentaal op en alles rondom eten, geeft alleen maar meer rommel in mijn hoofd. Ze gaf aan, dat als we meer gaan werken aan, prioriteren, tijdsplanning/inzicht. Ik meer overzicht krijg op mijn leven, waardoor ik zal zien, wat wel en niet belangrijk is. Daardoor zal het eten gaan verschuiven, naar belangrijker.
Als ik hierover meer tips krijg, zal ik ze met jullie delen. Ik hoop dat deze blog inspirerend was voor jou. Misschien herken je jezelf wel een situatie of gedachtegang. Of hebben mijn inzichten jou nieuw inzicht gegeven. Of geen van beide en vind je het gewoon een leuke blog om te lezen ;)
