12 maart 2020
Ik weet eigenlijk niet zo goed hoe ik het moet zeggen en wat....
Ja, uhhh, het gaat op het moment eigenlijk even niet zo goed met mij, zeg maar. Ik vind het lastig om het te zeggen tegen jullie, want ik wil niet de aandacht opeisen of zielig gevonden worden.
Ik weet niet wat het is, maar ik ben er helemaal klaar mee. Die gedachten en dat gedoe. Het is nu allemaal zo dichtbij, de waarheid, nu het hoge woord eruit is. Het lijkt alleen wel of het nu erger aan het worden is. Alsof het nu ineens zomaar mag, omdat jullie het weten?
Het wordt steeds drukker en vreemder in mijn hoofd. Ik ga ook steeds meer aan mijzelf twijfelen over alles. Bedoel, vind ik dit eten wel echt lekker of eet ik het omdat het in mijn ogen 'gezond' is? Waarom eet ik het? Heb ik echt honger of eet ik omdat het moet van mijzelf en wat is eigenlijk een normale portie eten?
Ik heb vannacht ook voor het eerst een droom - of meer, nachtmerrie - gehad over mijn eetstoornis, dat was echt heel raar...
Ik wil gewoon alles eruit gooien en met iemand erover praten. Gewoon al die onrust in mijn lichaam er uit gooien! Eens een keer niet op de boulimia-manier, met andere woorden, een vermogen aan eten uitgeven. Mijzelf vervolgens vol proppen in een uur tijd en het er dan weer rustig uit kotsen...
Comments