Deze week wil ik het hebben over je eigen gedachten. Hoe ze ontstaan, maar beter nog, hoe kom je er van af?
Door mijn verleden van, een druk klein kind met een aandachtsboog van een worm, houd nooit op met bewegen of praten, maar schrijven en rekenen bakt ze niets van. Ben ik gaan denken, dat ik niets kan, altijd alles fout doe en niet leuk ben. Omdat ik alleen maar opmerkingen kreeg van mensen om mij heen, dat ik beter mijn best moest doen, stil moest zitten, een ander eens aan het woord laten.
Dit was naar mijn idee en ervaring de waarheid. Gezien andere om mij heen, nooit dat soort opmerkingen kregen, dacht ik. Hierdoor is mijn zelfbeeld behoorlijk laag geworden.
Niet veel later op school werd ik gepest om mijn uiterlijk. Ik had daardoor niet veel vrienden. Mijn conclusie was, dat ik niet mooi genoeg was om bevriend mee te zijn, ik was namelijk ook nog eens slecht in alles en irritant als persoon.
Gelukkig komt wijsheid met de jaren en weet ik inmiddels dat veel niet meer van toepassing is of misschien ook wel nooit geweest is. Alleen als je van af 6 jarige leeftijd een bepaald gedachten pad hebt gecreëerd, is het heel moeilijk om daarvan af te stappen.
Ik ben een beelddenker en zie dan ook echt een pad voor mij.
‘ Het is een mooi groen vol bos, als lijkt het pad bijna op een diepe greppel waardoor ik het bos om mij heen niet goed zie. Af en toe heb ik kans om uit de greppel te kruipen en het nieuwe pad er naast te volgen. Alleen is het verwilderd en probeer ik met een botte bijl het pad vrij te maken, wat veel moeite kost.’
Gelukkig lukt het de laatste maand, steeds vaker om op het andere pad te komen. Ik ben heel blij met de keuze die ik gemaakt heb om eerst met mijn zelfbeeld bezig te gaan. Misschien is het straks niet eens meer nodig om terug te gaan naar Human Concern? Ik heb veel vertrouwen in mijn behandelaar en het voelt ook echt veilig bij haar. Heel anders dan bij HC. Waar ik dacht dat ik het niet over kon hebben bij HC omdat ze mij niet begrepen en ik mij er voor schaamde, kan nu wel. Waardoor ik wel vooruitgang boek.
Zo zijn we begonnen met EMDR voor mijn pestverleden. Ik heb nog maar 1 sessie gehad, maar heb nu al het idee dat het een beetje geholpen heeft. Het koste mij wel echt zoveel moeite om die gevoelens en emotie toe te laten. Gezien ik dat als zelfbescherming, zo diep en ver weg, heb weggestopt. Het gaf mij een opgelucht gevoel, dat ik voor het eerst weer emotioneel over mocht zijn.
Al zijn de afspraken wel veel praten, begrijpt zij mij wel en kan zij mij zo sturen om dingen terug te halen. Als huiswerk moet ik bewust worden van bepaalde situaties en ‘foute’ gedachten. Hoe komt het dat ik dan zo ga denken, wat in het verleden maakt het dat ik zo denk?
Ik zal een voorbeeld geven.
Door mijn ADHD is mijn hoofd al 1 grote puinhoop en gaan gedachten zo snel, dat ik de helft niet bewust opmerk. Als ik mij ergens op moet focussen of begrijpen, kost het mij zoveel moeite, het is bijna onmogelijk soms.
Afgelopen week gebeurde het 2x op grote schaal. Maar het gebeurt dagelijks op kleinere schaal. Bijna altijd als het gaat om eten. Wat ga ik eten of welke boodschappen moet ik halen. Ook als ik gevraagd word of ik mee wil eten.
Het is alsof ik echt op slot sla in mijn hoofd, van de buitenwereld krijg ik niets meer mee. Ik heb geen controle over mijn lichaam en zit dan ook heel nerveus te bewegen en staar het liefst naar de grond.
Op dat moment is er een mega explosie/kettingbotsing/crash gebeurt in mijn hoofd. Ik zie mijzelf dan ook staan in het midden van een grote groep mensen. Die allemaal tegelijkertijd door elkaar tegen mij praten. Terwijl ik probeer na te denken, vang ik allemaal andere woorden op van iedereen om mij heen. Het lukt mij dan gewoon niet meer om goed na te denken.
Wat nog wel lukt is het oude gedachte pad. Ik voelde me een mislukking, waarom kan ik er niet gewoon uit komen. Ik wil niet zo over mij zelf denken, omdat ik ook wel weet dat het niet zo is. Maar als ik eenmaal in die staat ben dat ik op slot sla, is dat het enige wat nog wel lukt. Ik ben dan ook zo boos op mezelf, dat alle oude ‘foute’ gedachten alleen maar in beeld zijn. De oude gedachten van jezelf volproppen met eten en het weer uitbraken, komt ook geregeld voor bij. Het scheelt dat ik dat al een tijdje niet meer gedaan heb, waardoor die drempel wat hoger ligt.
Zo’n zelfde situatie was in de week ervoor ook gebeurd, waardoor ik het kon uitleggen afgelopen dinsdag tijdens mijn behandeling.
Zo kon zij mij wat tips geven om snel van dat pad te komen. Deze wil ik graag met jullie delen. Het is eigenlijk heel simpel, ik moet mezelf afleiden, iets waar ik gefocust mee bezig moet, zonder na te hoeven denken en wat ik leuk vind. Zo heb ik mijn kleurboek weer tevoorschijn gehaald. Wat ik ook kan doen is mijn planten verzorgen. Zo zijn er vast nog wel meer dingen die ik kan doen. Ik hoop alleen nog iets te vinden wat ik kan doen als ik in de supermarkt sta. Misschien een sudoku op de telefoon?
Heeft iemand tips?
