Het is een haat liefde verhouding eten en eten koken. Zeker ook met avondeten, het is voor mij de meest kleurrijke en smakelijke maaltijd van de dag. Daarmee ook de grootste in calorieën. Dat maakt hem ook zo lastig voor mij.
Het is vaak de moeite en tijd die ik er in moet steken en vervolgens de voldoening van het opeten niet waard. Zo lekker is het vaak niet. De maaltijden die ik het wel waard vind, zijn vaak gerechten die niet veel tijd kosten, maar dan ook niet vullen. Maar wel super lekker zijn. Zoals, pompoensoep. Bloemkoolrijst met kip en wokgroenten,
Afgelopen zondag weer voor het eerst sinds 2 maand gekookt. Dan begint het natuurlijk met, de olie. Niet te veel, maar als je te weinig doet brandt het aan de pan vast. Ik geloof dat ik een goede middenweg had gevonden, het vlees gaarde goed. Het stond wel lekker achter het fornuis. Alleen alles in de juiste volgorde en op tijd gaar hebben was even schakelen. Uiteindelijk was het goed gelukt. Maar tijdens het op eten vond ik het geheel toch wat smaakloos smaken, het was niet de maaltijd waar ik op gehoopt had.
Ik kreeg al bijna weer spijt dat ik een wat groter bord had opgeschept. Dit had ik gedaan omdat ik de nachtdienst in zou gaan en wel wat extra’s kon en mocht gebruiken van mijzelf. Alleen als het niet zo heel lekker is, vind ik het weer zonde en eet ik liever nog een bakje kwark extra.
Ik merk dat de laatste 3 a 4 maanden mijn eetlijst steeds korter en korter wordt. Veel kwark, oats, appels, bananen, kipfilet en hüttenkäse. Zeker als ik avonddiensten heb, dan is mijn avondeten niets waard, maar zoveel honger heb ik niet echt. Plus het kost mij te veel tijd om het tussen de middag te maken. Maar ik denk dat ik mijn punt daar wel in gemaakt heb in de vorige blogs hahaha.
Ergens snak ik wel naar een echt goede lekkere maaltijd, maar ik weet niet waar ik die voldoening uit moet krijgen. Het lijkt wel dat, door mijn beknopte voedingspatroon mijn smaakpapillen ook minder zijn of zo…
G**VER, kom op, bel GGZ!!!
Comments